Κουρούνης Απόστολος, Λιακόπουλος Νικόλαος, Ηλιάδης Ανέστης, Μπάκας Ελευθέριος.
44ο Ετήσιο Πανελλήνιο Συνέδριο της Ιατρικής Εταιρείας Αθηνών
Ξενοδοχείο Divani Caravel. 9 – 12 Μαϊου, 2018
Κέντρο Αποκατάστασης και Αποθεραπείας Euromedica Αρωγή, Θεσσαλονίκη
ΣΚΟΠΟΣ: Η καρδιοαναπνευστική αποκατάσταση σε ασθενείς με συννοσηρότητες παρουσιάζει ιδιαίτερες προκλήσεις και εμπόδια, που θα πρέπει να ξεπεραστούν για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
ΥΛΙΚΟ: Μελετήθηκαν 40 νοσηλευόμενοι ασθενείς φάσης Ι-ΙΙ, ηλικίας από 49-88 (m=62,7 έτη), τα τρία έτη (2015-2017), που εντάχθηκαν στο πρόγραμμα καρδιοαναπνευστικής αποκατάστασης, αποκλειστικά ή παράλληλα με τα προγράμματα καρδιολογικής Αποκατάστασης της βασικής τους νόσου. Κατά την εισαγωγή στο κέντρο αποκατάστασης γίνεται λεπτομερής καταγραφή σε ερωτηματολόγιο ατομικού ιστορικού, κλινικής εξέτασης και φυσιατρικής αξιολόγησης. Στόχος είναι η ταχύτερη δυνατή έναρξη αερόβιας άσκησης, χρησιμοποιώντας τα διαθέσιμα όργανα για συνεχόμενη άσκηση υπό τηλεμετρική παρακολούθηση, στο 40-70% της καρδιακής τους εφεδρείας. Η πρόοδος αξιολογήθηκε με το τεστ 6 λεπτών, την κλίμακα BORG, και τα μεταβολικά ισοδύναμα που επετεύχθηκαν (Μets).
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Οι 40 ασθενείς παρουσίαζαν: 33 κινητικά ελλείμματα, 22 νευρολογικά, 5 μυοπάθεια, 4 βαριά οστεοαρθρίτιδα, 3 οσφυαλγία, 22 κατακλίσεις, 11 ΧΑΠ, 3 διαλείπουσα χωλότητα και 4 διαγνωσμένη κατάθλιψη. Το 80% των ασθενών δεν μπορούσε να υποβληθεί από την εισαγωγή τους σε συνεχόμενη άσκηση διάρκειας 30 λεπτών, 5 φορές την εβδομάδα. Το 85% των ασθενών χρειάστηκαν τροποποίηση των ασκήσεων προκειμένου να ακολουθήσουν το πρόγραμμα. Ασθενείς με XAΠ, διαλείπουσα χωλότητα , ΑΕΕ παρουσίασαν σταδιακή προσαρμογή σε κλασικές ασκήσεις, όπως κυκλοεργόμετρο με προοδευτικά μεγαλύτερη συμμετοχή του πάσχοντος άκρου και μεγαλύτερη βελτίωση στις δοκιμασίες αξιολόγησης (230μ->297μ) (μ.ο 67μ). Η βελτίωση ήταν λιγότερο εμφανής σε άτομα με βαριά ΟΑ και οσφυαλγία (211->234)(μ.ο 23μ).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Όλες οι ομάδες ασθενών αντλούν όφελος από ένα πρόγραμμα καρδιοαναπνευστικής αποκατάστασης, με το όφελος να γίνεται μεγαλύτερο όσο βελτιώνεται παράλληλα το συνοδό νόσημα. Η καρδιοαναπνευστική αποκατάσταση μπορεί και πρέπει να εντάσσεται στο πλάνο αποκατάστασης ασθενών και να εξατομικεύεται ώστε να παρακάμπτονται οι περιορισμοί των συνοδών παθήσεων.