Η Επίδραση της συνοσηρότητας σε προγράμματα καρδιολογικής Αποκατάστασης
Παρακαλώ συμπληρώστε τα στοιχεία σας και θα επικοινωνήσουμε μαζί σας το συντομότερο.
Κουρούνης Απόστολος, Λιακόπουλος Νικόλαος, Ηλιάδης Ανέστης, Μπάκας Ελευθέριος.
44ο Ετήσιο Πανελλήνιο Συνέδριο της Ιατρικής Εταιρείας Αθηνών
Ξενοδοχείο Divani Caravel. 9 – 12 Μαϊου, 2018
Κέντρο Αποκατάστασης και Αποθεραπείας Euromedica Αρωγή, Θεσσαλονίκη
ΣΚΟΠΟΣ: Η καρδιοαναπνευστική αποκατάσταση σε ασθενείς με συννοσηρότητες παρουσιάζει ιδιαίτερες προκλήσεις και εμπόδια, που θα πρέπει να ξεπεραστούν για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
ΥΛΙΚΟ: Μελετήθηκαν 40 νοσηλευόμενοι ασθενείς φάσης Ι-ΙΙ, ηλικίας από 49-88 (m=62,7 έτη), τα τρία έτη (2015-2017), που εντάχθηκαν στο πρόγραμμα καρδιοαναπνευστικής αποκατάστασης, αποκλειστικά ή παράλληλα με τα προγράμματα καρδιολογικής Αποκατάστασης της βασικής τους νόσου. Κατά την εισαγωγή στο κέντρο αποκατάστασης γίνεται λεπτομερής καταγραφή σε ερωτηματολόγιο ατομικού ιστορικού, κλινικής εξέτασης και φυσιατρικής αξιολόγησης. Στόχος είναι η ταχύτερη δυνατή έναρξη αερόβιας άσκησης, χρησιμοποιώντας τα διαθέσιμα όργανα για συνεχόμενη άσκηση υπό τηλεμετρική παρακολούθηση, στο 40-70% της καρδιακής τους εφεδρείας. Η πρόοδος αξιολογήθηκε με το τεστ 6 λεπτών, την κλίμακα BORG, και τα μεταβολικά ισοδύναμα που επετεύχθηκαν (Μets).
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Οι 40 ασθενείς παρουσίαζαν: 33 κινητικά ελλείμματα, 22 νευρολογικά, 5 μυοπάθεια, 4 βαριά οστεοαρθρίτιδα, 3 οσφυαλγία, 22 κατακλίσεις, 11 ΧΑΠ, 3 διαλείπουσα χωλότητα και 4 διαγνωσμένη κατάθλιψη. Το 80% των ασθενών δεν μπορούσε να υποβληθεί από την εισαγωγή τους σε συνεχόμενη άσκηση διάρκειας 30 λεπτών, 5 φορές την εβδομάδα. Το 85% των ασθενών χρειάστηκαν τροποποίηση των ασκήσεων προκειμένου να ακολουθήσουν το πρόγραμμα. Ασθενείς με XAΠ, διαλείπουσα χωλότητα , ΑΕΕ παρουσίασαν σταδιακή προσαρμογή σε κλασικές ασκήσεις, όπως κυκλοεργόμετρο με προοδευτικά μεγαλύτερη συμμετοχή του πάσχοντος άκρου και μεγαλύτερη βελτίωση στις δοκιμασίες αξιολόγησης (230μ->297μ) (μ.ο 67μ). Η βελτίωση ήταν λιγότερο εμφανής σε άτομα με βαριά ΟΑ και οσφυαλγία (211->234)(μ.ο 23μ).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Όλες οι ομάδες ασθενών αντλούν όφελος από ένα πρόγραμμα καρδιοαναπνευστικής αποκατάστασης, με το όφελος να γίνεται μεγαλύτερο όσο βελτιώνεται παράλληλα το συνοδό νόσημα. Η καρδιοαναπνευστική αποκατάσταση μπορεί και πρέπει να εντάσσεται στο πλάνο αποκατάστασης ασθενών και να εξατομικεύεται ώστε να παρακάμπτονται οι περιορισμοί των συνοδών παθήσεων.